NIEOGRANICZONE KADREM – fotografia Wojciecha Zaremby

Mawia się, że połączenie pracy z pasją i zainteresowaniami sprawia, że wykonywany zawód staje się również przyjemnym zajęciem. Wydaje się, że takie połączenie udało się Wojciechowi Zarembie, kiedy to pierwszy raz dotarł do Ghany w 2014 roku. Dzięki tej wizycie możemy cieszyć się wyjątkowymi fotografiami dokumentującymi życie zachodniej Afryki. Kolejne serie zdjęć przybliżają nam sposób życia, kulturę, tradycję i wartości kraju bogatego w surowce mineralne i dary natury, które znamy z codziennego życia, jak chociażby kakao czy palma oleista. W tych sugestywnych rajskich kadrach Wojciech Zaremba zamyka również zagadnienia socjologiczne, nie unikając pytań o potrzeby szybko rozwijającego się regionu zachodniej Afryki, jak na przykład: rozwój gospodarki i infrastruktury kraju, aspekty ekologiczne, poszanowanie natury.

Prezentowane fotografie to zarówno reporterski zapis, jak również czułe, odwołujące się do wrażliwości widza kadry, uwieczniające piękno wybrzeża Zatoki Gwinejskiej i nie tylko. Równocześnie Wojciech Zaremba przedstawia nam swoją drogę przez Ghanę, tworzy swoistą mapę, zapraszając do wspólnej, ekscytującej podróży.

Drogę rozpocząć zatem należy od życiodajnego wybrzeża, gdzie cieśle konstruują charakterystyczne, pomalowane na błękit i ozdobione plamami koloru łodzie z drążonego konara obitego deską. Te małe stateczki, tłumnie cumowane w przybrzeżnym porcie, prowadzą do zajęć rybaków – połowu ryb w lazurowej wodzie, ich liczenia, oprawiania i sprzedaży. Kolejnym punktem na mapie jest interior, podobnie jak poprzednie miejsce podporządkowany prawom natury – tym razem matce ziemi, która daje możliwość bytowania całym społecznościom. Następnym przystankiem w fotograficznej podróży Wojciecha Zaremby może być dzika przyroda kipiących zielenią lasów równikowych, pilnie strzeżonych przed dewastacją. Takich postojów fotograf proponuje więcej, dlatego warto uważnie zapoznać się z każdym kadrem, kolejno odkrywającym przed odbiorcą pracę, zabawę, odpoczynek, zwyczaje i wiele innych aspektów życia w Ghanie. Zdjęcia artysty, podobnie jak obrazy T.T. Blanksona, charakteryzuje wyjątkowa tonacja barw i intensywność światła, typowego dla tamtego regionu.

DESZCZ ALBO BLASK – malarstwo Tonyego T. Blanksona

Malarstwo T. T. Blanksona urzeka odważnymi zestawieniami, czystych barw, ekspresją gestu malarskiego, rozmachem i swobodą z jaką twórca zapełnia szybkimi pociągnięciami pędzla przestrzeń płótna. Rezultatem zastosowanych środków artystycznych jest impresyjna – wrażeniowa i emocjonalna, wibrująca kompozycja uderzająca intensywnym kolorem – żółcieniami blasku słońca skontrastowanymi z intensywną zielenią, odcieniami błękitu wodnej toni z akcentami czerwonej farby. Czujny obserwator jednak, który nie tylko „rzuci okiem” na kolor, ale również podąży za energicznymi liniami kreślonymi przez T.T. Blanksona, odkryje w abstrakcyjnej formie dzieła, jego inspirację.

Po momencie kontemplacji – zatrzymaniu się na chwilę przed płótnem – motywami jakie można dostrzec w obrazach artysty są sceny z codziennego życia prowadzonego w Ghanie z uwzględnieniem całego kolorytu Złotego Wybrzeża, jak nazywano niegdyś region Zatoki Gwinejskiej. Koloryt ten jest dosłowny, bo właśnie o tonację tu chodzi, o oślepiający blask słońca, barwne ubrania ludzi uchwyconych w wielkomiejskim gwarze, czy zupełnie przeciwnie, tych zamieszkujących rybacką wioskę lub plantację. Nieustająco postaciom, które można odszukać w obrazach malarza towarzyszy ruch, przemieszczanie się – życie, a odbiorcy wrażenie uchwycenia ważnego momentu w wykonanej fotografii ulicznej, dokumentacyjnej – stopklatki – zatrzymanego na chwilę kadru.

Innym zagadnieniem fascynującym T.T. Blanksona jest muzyka – instrumenty muzyczne, pieśni, śpiewacy. Również w tych pracach pojawia się swoisty dla malarza, koloryt, barwa rozszczepiona niczym w pryzmacie emanująca energią i witalnością. Nie będzie więc zaskoczeniem, że w dziełach T.T. Blanksona obecna jest również wyjątkowa rytmika i harmonia – charakterystyczna nie tylko dla muzyki, ale również dla doskonale zakomponowanego płótna.

Przywołane tu wcześniej określenia takie jak impresja czy gest malarski budzą nieuniknione skojarzenia z kanonem sztuki: impresjonistami, malarzami kładącymi nacisk na gest artysty – ekspresjonistami abstrakcyjnymi, czy twórcami uprawiającymi sztukę informelu. Na tym polu obrazy T.T. Blanksona wyróżniają się jednak poprzez indywidualny dobór kolor – tak jak obrazy artystów z kręgu na przykład wschodnio-chrześcijańskiego, gdzie wyraźnie widać blask i świetlistość w odcieniach barw, ich inne natężenie. Podobnie jest choćby wśród malarzy północy, których dzieła były prezentowane niedawno w jednym z muzeów, gdzie dostrzec można mroźność, obniżenie temperatury poprzez użyte tonacje, chłód koloru. Wszystkie te skojarzenia, tak nam znane, stanowią dowód na to, że sztuka jest globalna, różni nas tylko otaczający koloryt.