Głowa niebieska, 1968, gips patynowany
Głowa niebieska należy do serii rzeźb, w których artysta wprowadził kolor. Oprócz niebieskiej stosował barwę zieloną, czerwoną czy złotą. Wynikało to z potrzeby eksperymentowania, odwagi w podejmowaniu nowych wyzwań. Wyróżniał w twarzy jedynie włosy, oczy, nos i usta. Głowy przybierały różną formę, ale najważniejsze było odejście od mimetyzmu, od indywidualnego portretu. Rzeźba stawała się znakiem, a raczej metaforą człowieka. Eksperyment połączenia tkanki malarskiej ze strukturą rzeźbiarską wprowadził artystyczną świeżość, nowy plastyczny wyraz. Stosując kolor artysta najprawdopodobniej odniósł się do rzeźb Pabla Picassa, którego niezwykle cenił.
